Kaybettik Neyi Mi?

Hadi, durmayın itiraf edin. Ne varsa biriken dökün birerbirer...

Ne kadar zor değil mi? Kendinize bile itiraf edemezken kimene diyebilirsiniz ki...

Hangi yüzle hangi vasıfla kim neyi ifşa edebilir ki?

Herkesin sırtında kocaman bir yalan torbası. Yaiçindekiler...

Suçsa suçluyum, suçsa suçluyuz. Çok hem de. Ve asıl suçlukim Allah biliyor...

Kaybettik neyi mi? Hadi bakın aynaya ve verin cevabını.

Artık hiçbir duygunun ya da fikrin savunmasını yapmayacağım.Oyunda şike varsa neye yeter ki gücüm ve haklı olanların gücü?

Ya da bu güne kadar neye yetti ki?

Afakî uğraşlarla geçti şu ahir ömür ve bitmek bilmez gibigözüken zaman.

Yol yakın; hadi kaldırın başınızı ve dikin gözlerinizigökyüzünün derinliklerine. Söyleyin, hissedebiliyor musunuz İlahi Gücünvarlığını. Tabii ki hissedemezsiniz, istediğiniz kadar inkâr edin. Biryüreğiniz olsaydı izin vermezdiniz bunca olana.

Tüm gördükleriniz koca bir yanılsama. Neyin coşkusu, neyinneşesi tüm bunlar?

Unutmayın; son gülen iyi güler.

Yol yakın, hadi atın o yalan torbasını ve boşaltın içinizdebiriken tüm nefreti. Oynamayın artık.

Üzgünüm ama kendi adıma değil; sizin adınıza üzgünüm çok hemde...

Mahşeri kalabalıkta hiç biriniz yolunuzu bulamayacaksınız.Zira içinizdeki ışık çoktan sönmüş.

Ya ışığı sönmeyenler, öyle gözükmüyorlar, değil migözünüzde. Kendi karanlığınızda nasıl da kaybetmişsiniz yolunuzu.

Acınılası bir kifayetsizlik, yozlaşmış bir benlik ve uçsuzbucaksız onca sanrı.

Giden çoktan gitti. Yetmedi mi, hadi söyleyin ve itirafedin.

Elbet İlahi Adalet bulacak yerini ve tüm kifayetsizliklerbir bir sona erecek.

Bir ömrün tezahürü tüm bu dile gelen.

Kimse vicdanı olan alınsın ya da alınmasın üzerine.

Her kim ise hedef tahtası ya da her kim ise günahkâr, durupsoluklansın bir an ve dönüp baksın aksine ve tecelli eden kadere.

Her birimizin kaderi ve her birimizin ayan beyan kederi.

Hey gidi hey, gözü yaşlı dünya...

Hey gidi hey, gözü yaşlı insanlık...

Hey gidi hey, kifayetini yitirmiş sözcükler...

Düzende ve düzenekte yolunu ve vasfını yitirmiş her kimvarsa. Aslında ne bir düzen kaldı ne de düzenek geride. Geride kalan sadeceyürek yarası ve kuru hıçkırık.

Ne tekiz ne de asılsız. Ne yalanız ne de zavallı.

Ne insanız ne de canlı. Sadece ve sadece bir avuç toprağız vebizi beklemekte olan sona yürüyen.

Ne dünümüz var ne de günümüz. Görüntü itibariyle bireryanılsamayız aslında: Bencil, sefil ve riyakâr... Her birimiz üstelik.

Yaşlar oluk oluk akarken, çoğumuzun içi acımıyor bile. Öyleya, bize ne ki. Biz sadece önümüze bakarız. Öyle ya, günü kurtardık madembizden iyisi ve bizden mutlusu yok.

Ya, yitip gidenler...

Ve geride kalan acılar...

Ve zaman geçecek, aklına bile gelmeyecek çoğumuzun. Ve gidengittiğiyle kalacak: Hep de öyle olmadı mı?

 Hüseyin GÖK